Βαρώσι θα πει θάλασσα. Και η γεμάτη θύμισες και συναισθήματα αφήγηση της Αιμιλίας Μαστρή, δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει καλύτερα την εικόνα αυτή. «Κάποτε νομίζω αντί αίμα, έχω νερό της θάλασσας». Αυτό το νερό που κυλά στις φλέβες κάθε Βαρωσιώτη και κρατά άσβεστη τη μνήμη και τον πόθο για επιστροφή.

Γιατί πατρίδα μας, είναι η παιδική μας ηλικία. (Roland Barthes)

46 χρόνια απουσίας: Ελπίζουμε - Επιμένουμε - Διεκδικούμε

#Αμμόχωστος #ΔενΞοφλήσαμε #ΔήμοςΑμμοχώστου #EBEA